Rondo to najpopularniejsza gra treningowa w Hiszpanii. Nie bez powodu szkoleniowcy stosują ją tak chętnie. Jest ona nieoceniona jeśli chodzi o doskonalenie szerokiego spektrum elementów technicznych, co przybliżyłam w poprzednim wpisie. Jednak rondo może mieć znacznie większe zastosowanie jeśli chodzi o doskonalenie taktyki. W zależności od wdrażanych wariantów tej gry możliwa jest praca nad taktyką grupową i zespołową w odniesieniu do warunków meczowych i realnego ustawienia na boisku.

Różnicując założenia i zasady ronda pracować można zarówno nad mniej jak i bardziej złożonymi działaniami taktycznymi, m.in.:

• Gra na „ścianę” – kombinacja, w której zawodnik wychodzi na pozycję tyłem do bramki, a przodem do zagrywającego piłkę w celu wykonania podania wstecznego. W rondzie możliwa kombinacja zarówno z defensywnym pomocnikiem (6) jak i napastnikiem (9),
• Wbiegnięcie na trzeciego – wymiana podań trójki zawodników w danym sektorze, a następnie wykonanie podania otwierającego na wolne pole do wbiegającego z głębi pola partnera (kombinacja z zaangażowaniem bocznych obrońców – 2, 3),
• Tworzenie wolnych przestrzeni dla wbiegających partnerów – wyciągnięcie przeciwnika z danej strefy celem utworzenia wolnej pola dla partnera. Możliwa kombinacja z zaangażowaniem np. skrzydłowego (11), bocznego obrońcy (3) i jednego z środkowych pomocników (6, 8), lub skrzydłowego (7) i napastnika (9),
• Rozszerzenie pola gry – zwiększenie przestrzeni do działania z piłką. Rondo pozwala zarówno na doskonalenie tego aspektu w fazie otwarcia gry, z wykorzystaniem bocznych obrońców (2, 3) oraz w fazie budowania gry z wykorzystaniem skrzydłowych (7, 11),
• Arytmia gry – szybkie przeniesienie gry z jednego sektora do drugiego.

W poprzednim wpisie wspominałam o tym, że najpopularniejsze odmiany ronda to gra w przewadze liczebnej 3×1, 4×2, 5×2 i 6×3. Takie proporcje to nic innego jak przeniesienie sytuacji z boiska na warunki treningowe. Na przykładzie ustawienia 1-4-3-3 wyraźnie widać jakie potencjalne ronda z przewagą liczebną tworzą się podczas gry.

Dla przykładu w środku pola widoczne są dwa ronda w przewadze 3×1, ale jeśli dołączy się napastnik (9), stwarza się sytuacja 4×2.

Gra w stylu utrzymywania się przy piłce, czyli taka jaką doskonalimy w rondzie, oczywiście wymaga dużych umiejętności technicznych zawodniczek. Najważniejszym jej aspektem jest jednak umiejętność tworzenia przez drużynę przewagi liczebnej w określonych sektorach boiska. Dokonywać tego można stosując wymienione wyżej działania taktyczne. Różne warianty ronda pomagają zawodnikom zrozumieć kiedy i jak je stosować.

Rondo 4×2 – budowanie gry z udziałem bramkarza („gra z tyłem”)

Zawodniczki: bramkarz (1), boczni obrońcy (2, 3) i defensywny pomocnik (6)
Przebieg: zawodniczki wymieniają podania, tak aby jak najdłużej utrzymać się przy piłce. Wykorzystują podanie zwrotne, aby ściągnąć obrońcę i umożliwić podanie prostopadłe pomiędzy defensorami, a tym samym przenieść ciężar gry na drugą stronę boiska.

Rondo 5×3 – budowanie gry z udziałem stopera i defensywnego pomocnika („gra z tyłem”)

Zawodniczki: środkowy obrońca (5), boczni obrońcy (2, 3), defensywny pomocnik (6), środkowy pomocnik (8)
Przebieg: zawodniczki wymieniają podania, tak aby jak najdłużej utrzymać się przy piłce. Tym razem bardzo ważna jest wiążąca rola defensywnego pomocnika (8), który znajduje się wewnątrz pola gry. Ma za zadanie wymienić kilka krótkich podań w danym sektorze (mała gra), tak aby stworzyć warunki do przeniesienia gry do kolejnego obszaru boiska.

Rondo 5×3 – arytmia gry

Zawodniczki: boczny obrońca (3), środkowy obrońca (4), defensywny pomocnik (6), środkowy pomocnik (8), boczny obrońca (2)
Przebieg: pole gry podzielone jest na dwa sektory. W pierwszym z nich zawodniczki rozgrywają piłkę w przewadze liczebnej 4×3. Po wymianie 5 podań ich zadaniem jest przeniesienie gry do drugiego sektora długim podaniem, przemieszczenie się za piłką (zawodniczki 4, 6, 8) i kontynuacja gry z drugim bocznym obrońcą na takich samych zasadach.

Rondo 3-strefowe

Zawodniczki: bramkarz (1), środkowi obrońcy (5 i 4), defensywny pomocnik (6), środkowy pomocnik (8), ofensywny pomocnik (10), napastnik (9) oraz dwóch skrzydłowych (7, 11) – drużyna biała, atakująca
Organizacja: pole gry podzielone na trzy strefy. W pierwszej z nich przewaga liczebna przewaga atakujących 2×1, w drugim 3×2, w trzecim atakujący napastnik oraz dwóch obrońców.
Przebieg: zawodniczki mają za zadanie utrzymywać się przy piłce jednocześnie przenosząc grę z jednego sektora do drugiego, tak aby stworzyć sytuację do oddania strzału i zdobycia bramki. Zawodniczki znajdujące się na zewnątrz pola gry mogą brać udział w rozgrywaniu piłki i poruszają się wzdłuż linii bocznej. Celem gry jest zrozumienie jak funkcjonują ronda oraz tworzenie sobie przewagi liczebnej w warunkach bardziej zbliżonych do ustawienia meczowego. Rondo to może być z powodzeniem stosowane przed przejściem z doskonalonymi założeniami na pełne boisko.

Na podstawie:
Kieran Smith – Rondos. How to use Spain’s secret weapon