Z własnych doświadczeń i obserwacji, a także dostępnych badań wiemy, że zerwanie więzadeł krzyżowych przednich to jeden z częstszych i najbardziej przykrych urazów wśród piłkarek nożnych. Zdarza się on średnio od 0,06 do 3,7 razy na 1000 godzin treningowych, przy czym niestety ta druga liczba jest bliższa częstotliwości urazów u kobiet. Potwierdzają to badania przeprowadzone przez Chandego i Grana: zawodniczki olimpijskie dyscyplin „skoczno-piwotujących“ mają 4,6 razy większą skłonność i szansę do urazu ACL.
Większość urazów WKP nie jest związanych z kontaktem z przeciwnikiem – tylko 30% zerwanych więzadeł to skutek bezpośredniego zetknięcia z rywalką. Pozostałe 70% to urazy bez kontaktu z przeciwnikiem. Spowodowane są one m.in. nagłym wyhamowaniem czy nagłą zmianą kierunku w połączeniu ze stopą silnie posadowioną na podłożu oraz rotacją stawu kolanowego w tych warunkach, również lądowaniem z pełnym lub prawie pełnym wyprostem stawu kolanowego.
Oznacza to nie mniej nie więcej, że możemy mieć realny wpływ na ograniczenie większości urazów ACL. W mniejszym lub większym stopniu jesteśmy w stanie wzmocnić strukturę mięśniową, udoskonalić czucie głębokie oraz inne czynniki, które pomogą zapobiec tego typu kontuzjom. Warto spróbować choć o ułamek zmniejszyć ryzyko stosując np. poniższy program prewencyjny.
Pobierz program w PDF, wydrukuj i korzystaj:
Zobacz również prezentację, w której pokazane są zdjęcia omawianych ćwiczeń: